تفاوت پول فیات و ارز دیجیتال

پول فیات و ارز دیجیتال

به طور کلی می توان گفت که پول لازمه هر تراکنش مالی و شکل پذیرفته شده یک ارزش در سراسر جهان است. جوامع ، در دوره های اولیه تمدن، پول را در دام هایی مانند گاو، بز و شتر تعریف می کردند سپس قبل از اینکه این رویه جای خود را به ضرب سکه های فلزی گرانبها بدهد، همه چیزاز صدف گرفته تا نمک، به عنوان نوعی پول مورد استفاده قرار می گرفت.

با این حال، همانطور که تاریخ به ما نشان داده، پول در حال تکامل است و مرحله بعدی آن نیز در پیش است. در دنیای امروزی پول فیات، پول قانونی صادر شده توسط دولت بدون ارزش ذاتی، اصلی ترین شکل پول را تشکیل می دهد گرچه برای بسیاری، اسکناس ها و سکه ها تنها شکل پولی است که تا به حال شناخته اند.

در دهه گذشته، ظهور فناوری بلاک چین و ارزهای دیجیتال به ‌روزرسانی اساسی برای سیستم‌های پول و ارزش جهان ارائه کرده است. ارزهای دیجیتالی مانند بیت کوین (BTC) و اتریوم (ETH) که بر روی شبکه‌های بلاک چین غیرمتمرکز ساخته شده‌اند، توسط یک نهاد دولتی کنترل نمی‌شوند و فرصت‌های قابل توجهی را برای مشارکت مالی در سراسر جهان ارائه می‌کنند.

معیارهای کلیدی ارزش گذاری سیستم پولی

سودمندی پول

پول در هر شکلی که باشد باید به عنوان ذخیره ارزش، وسیله مبادله و واحد حساب عمل کند زیرا بدون برآوردن این الزامات، نمی تواند به ابزاری مقیاس پذیر دست یابد.

ذخیره ارزش

همه اشکال پول باید به عنوان ذخیره ارزش عمل کنند و باید این اطمینان وجود داشته باشد که پول ارزش خود را حفظ خواهد کر زیرا بدون ثبات ارزش، انگیزه ای برای استفاده از چیزی به عنوان پول وجود ندارد، زیرا خطر کاهش ارزش بسیار زیاد است.

اگرچه اکثر ارزهای فیات قابل اعتماد هستند اما استثناهای زیادی نیز وجود دارد که مشمول تورم ارز و سیاست پولی ناکارآمد می باشند و در حالی که دوره اولیه تکامل ارزهای دیجیتال و بلاک چین با نوسانات قابل توجهی در بازارهمراه بوده است، ظهور استیبل کوین ها (دارایی های دیجیتالی با ثبات قیمت و ساختارهای وثیقه ای) استفاده از ارز دیجیتال به عنوان ذخیره ارزش را تقویت می کند.پیوند دادن ارزش ارز دیجیتال به یک دارایی اساسی (پول فیات، رمزنگاری یا یک کالا) منجر به قابل اعتمادتر شدن آنها به عنوان ذخیره ارزش شده است.

وسیله مبادله

پول به عنوان یک روش پرداخت بایستی مورد پذیرش همه قراربگیرد و طرفین معامله درک مشترکی از ارزش آن داشته باشند. در سال 2009 افراد بسیاری در پذیرش رمزارز به عنوان یک روش پرداخت مردد بودند. با این حال، گسترش سریع و پذیرش بازار ارزهای دیجیتال نشان دهنده پذیرش فزاینده ارز دیجیتال هم در سطح فردی و هم در سطح سازمانی است.

واحد حساب

پول برای اینکه به عنوان یک واحد حساب عمل کند، باید توانایی قیمت گذاری تراکنش های مالی را با تعیین ارزش محصولات و خدمات مختلف نسبت به یکدیگر داشته باشد. به عنوان مثال، یک تشک 500 دلاری از یک کلاه 20 دلاری ارزشمندتر است.

در ارز فیات، بانک های مرکزی با استفاده از سیاست های پولی، ارزش هر ارز در رابطه با سایر ارزها را تعیین می کند. دولت ها با چاپ پول یا تعدیل نرخ بهره وام ها، سعی می کنند ارزش پول فیات خود را افزایش یا کاهش دهند. ارزش هر واحد ارز دیجیتال به قیمت های رایج در بازار رمز ارزها بستگی دارد.

برای اینکه یک واحد حساب معتبر باشد، هر واحد پول باید قابل تقسیم باشد. به عنوان مثال، یک دلار فیات را می توان به ربع، سکه، نیکل و پنی تقسیم کرد. کریپتوکارنسی به ویژه برای تقسیم پذیری مناسب است زیرا ماهیت دیجیتالی دارد. به عنوان مثال، بیت کوین به واحدهایی به کوچکی یک ساتوشی تقسیم می شود که صد میلیونیم بیت کوین است.

فراتر از تمام این الزامات، پول باید بادوام، قابل حمل، یکنواخت، دارای عرضه محدود و به طور گسترده پذیرفته شود. بدیهی است پول فیات که ما امروز استفاده می کنیم، همه این معیارها را برآورده می کند، از این رو استفاده از آن، جهانی است.

صدور و حاکمیت

یکی از معایب پول فیات این است که فاقد ارزش ذاتی می باشد، گرچه به عنوان ارز قانونی مورد تایید است. ارزش پول فیات به طور جدایی ناپذیری به تصمیمات اتخاذ شده توسط مقامات مرکزی (دولت ها و بانک های مرکزی) در مورد سیاست های پولی و مالی مرتبط می باشد و بانک مرکزی برای صادر شدن ارز فیات به سادگی دستور می دهد.

به عبارتی دیگر، ارز دیجیتال، ارزش ذاتی را از بلاک چین بومی خود می گیرد، جایی که سیاست های پولی شفاف می باشند و در پایگاه کد پروتکل آن نوشته می شوند. در حالی که ارزهای رمزنگاری شده اغلب سیاست مالی ندارند، مهم است که به یاد داشته باشید که سیاست‌های پولی آن‌ها به جای یک مرجع واحد مرکزی، تابع مکانیسم‌های حاکمیتی و اجماع خود پروتکل است.

امروزه اکثر شبکه‌های بلاک چین برای ضرب سکه‌های جدید به مکانیسم‌های اجماع معروف به اثبات کار یا اثبات سهام متکی می باشند و بسیاری، اما نه همه، عرضه محدودی از سکه‌ها دارند. پس از ضرب یا چاپ، هم ارز دیجیتال و هم ارز فیات را می توان در صرافی ها خریداری کرد و به عنوان سرمایه گذاری نگهداری کرد، با سایر ارز دارایی ها معامله کرد یا در ازای کالاها و خدمات مبادله و خرج کرد.

مبادله ارزش

به جز مبادلات نقدی، معاملاتی که با استفاده از ارز فیات انجام می شود، در زیرساخت بانکداری سنتی انجام می شود. در بیشتر موارد، بین دو طرف یک واسطه برای تسهیل مبادله وجوه، ضروری است.افرادی که از کارت های اعتباری یا برنامه های خدمات مالی برای خرید مواد غذایی استفاده می کنند، این کار را از طریق شرکت های فناوری پرداخت مانند Visa یا PayPal انجام می دهند.

افرادی که برای اقوام خود در کشوری دیگر پول می فرستند، از طریق شرکت های خدمات مالی مانند Western Union برای تسهیل نقل و انتقال، اقدام می کنند.اگرچه، تراکنش‌های ارز دیجیتال از طریق بلاک چین، بدون نیاز به یک واسطه متمرکز انجام می‌شوند و بلافاصله به کاربران سیستم آزادی بیشتری می‌دهند. تراکنش ها توسط یک شبکه توزیع شده و غیرمتمرکز از شرکت کنندگان و از طریق مکانیسم اجماع بلاک چین تایید و ثبت می شوند.