تنها در سال 2021، مجرمان از ارزهای رمزنگاری شده برای پولشویی به ارزش 8.6 میلیارد دلار از وجوه مجرمانه استفاده کردند. اگرچه ناشناس بودن کریپتو می تواند به نفع کاربر عادی باشد، اما سکه ها را در برابر فعالیت های مجرمانه آسیب پذیر می کند. خوشبختانه، بسیاری از دارایی های رمزنگاری شده شروع به استفاده از تکنیک های ضد پول شویی کرده اند. این اقدامات می تواند به جلوگیری از جرایم مالی کمک کند و آژانس های مجری قانون را از دخالت در رمزارزها باز دارد.
مبارزه با پولشویی چیست؟
مبارزه با پولشویی که اغلب به اختصار AML نامیده می شود، به روش هایی اشاره دارد که برای جلوگیری از تبدیل دارایی های رمزنگاری غیرقانونی به دست آمده توسط مجرمان به پول فیات استفاده می شود. مبارزه با پولشویی می تواند شامل اقداماتی مانند تأیید مشتری (احزار هویت) و قوانین سفر رمزنگاری باشد.
مبارزه با پولشویی یک اصطلاح بسیار گسترده است زیرا شامل قوانین، مقررات و تکنیک های مختلف می شود. با این حال، همه روش های مختلف مبارزه با پولشویی یک هدف را در ذهن دارند: مبارزه با پولشویی.
«پولشویی» به فعالیت مجرمانه تبدیل سود جرم به وجوه قانونی که می‌تواند در بانک سپرده شود، اشاره دارد. به عنوان مثال، پولشویی کریپتو اغلب شامل خرید کریپتو با پول قاچاق مواد مخدر، سپس فروش رمزارز و گزارش آن به خدمات درآمد داخلی (IRS) به عنوان پولی است که از طریق تجارت کریپتو به دست آمده است.
وقتی نوبت به ارزهای دیجیتال می رسد، مقررات ضد پولشویی توسط گروه ویژه اقدام مالی (FATF) توصیه می شود. این سازمان استانداردهایی را تعیین می کند که بلاک چین ها می توانند برای شناسایی و گزارش تراکنش های مشکوک از آن پیروی کنند، بنابراین با پولشویی کریپتو مبارزه می کند. اگرچه مقررات ضد پولشویی در اکثر کشورها یک الزام قانونی نیست، اما می تواند امنیت یک بلاک چین را افزایش داده و نیاز به مداخله دولت را کاهش دهد.
مبارزه با پولشویی چگونه عمل می کند؟
مبارزه با پولشویی همه چیز در مورد شناسایی راه های رایج پولشویی و دشوارتر کردن این استراتژی ها است. از آنجایی که انواع مختلفی از بلاک چین وجود دارد، همه روش های مبارزه با پولشویی به یک اندازه خوب کار نمی کنند.
برخی از تکنیک های AML ممکن است بر جلوگیری از تراکنش های مکرر تمرکز کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است تأیید کاربر را در اولویت قرار دهند. به طور کلی، هدف از مبارزه با پول شویی برای اطمینان از اینست که رمزارز برای سرمایه گذاری یا تراکنش های مالی استفاده می شود، به جای اینکه به طور مخفیانه پول را جابجا کنند. مبارزه با پولشویی همچنین شناسایی مجرمان و توقیف دارایی های غیرقانونی رمزنگاری را برای دولت آسان تر می کند.
اکثر تاکتیک های ضد پولشویی سعی در حذف کامل پولشویی ندارند. در عوض، هدف اصلی آنها دشوارتر کردن شستن مقادیر زیاد است. حتی با وجود شیوه‌های قوی ضد پولشویی، یک مجرم کوچک ممکن است همچنان بتواند مقادیر ناچیزی را بشوید.
با این حال، اربابان بزرگ جنایت دیگر نمی توانند از دارایی های رمزنگاری شده برای شستشوی همزمان هزاران دلار استفاده کنند. مقررات مبارزه با پولشویی ثابت کرده است که روشی مؤثر برای متوقف کردن بدترین متخلفان است، در حالی که همچنان به کاربران قانونی اجازه می دهد تا حدی حریم خصوصی و ناشناس ماندن تراکنش های خود را حفظ کنند.
راه هایی برای اطمینان از انطباق با سیستم مبارزه با پولشویی
بسیاری از تکنیک‌های مختلف می‌توانند از تبدیل شدن پلتفرم‌های ارزهای دیجیتال به مراکز پولشویی جلوگیری کنند. در اینجا چند مورد از محبوب ترین روش ها آورده شده است.
مشتری خود را بشناسید (KYC)
مشتری خود را بشناسید، یا KYC، اساساً مجموعه‌ای از رویه‌های تأیید هویت است که به هر ارائه‌دهنده خدمات دارایی مجازی اجازه می‌دهد تا افرادی را که از خدمات آنها استفاده می‌کنند، پیگیری کند. این می تواند به معنای مستند کردن نام قانونی، شماره پاسپورت و/یا تاریخ تولد هر معامله گر ارزهای دیجیتال باشد. همچنین می‌تواند شامل ردیابی خریدهای هر حساب کاربری باشد، حتی اگر هویت واقعی آن حساب مشخص باشد.
KYC برای جلوگیری از پولشویی مفید است، اما کاربرانی که حریم خصوصی را در اولویت قرار می دهند، تمایل دارند به این عمل ضد پولشویی اعتراض کنند.
بررسی دقیق مشتری (CDD)
بررسی دقیق مشتری، همچنین به عنوان CDD، به استفاده از تحقیقات و آمار برای جلوگیری از پولشویی اشاره دارد. شرکت های رمزنگاری می توانند از بررسی تراکنش های مشتریان برای شناسایی حساب های مخاطره آمیز و نظارت دقیق تر آنها استفاده کنند. این به نرم افزار پیچیده تر و نیروی کار کارکنان نیاز دارد، اما می تواند بسیار مفید باشد.
قانون سفر کریپتو
قانون سفر کریپتو مقرراتی است که هر بار که دارایی‌های کریپتو جابه‌جا می‌شوند، نیاز به بررسی دقیق مشتری دارد. شرکت‌ها می‌توانند هویت فرستنده و گیرنده را در تراکنش تأیید کنند تا بتوانند پرچم‌های قرمز را تشخیص دهند. بسته به دستورالعمل‌های تنظیم‌شده، یک ارائه‌دهنده می‌تواند تصمیم بگیرد که تراکنش‌های مشکوک را قبل از انجام آن متوقف کند.
